Afscheid van Zeeuws Vlaanderen

De afgelopen week hebben we in Zeeuws Vlaanderen doorgebracht. Wat is het daar nog heerlijk rustig! Als cadeautje kregen we dan ook nog eens de dagelijkse portie zon. Tot slot was er ook nog (geheel onverwacht!) een vogel kijk hut binnen vijf kilometer afstand van ons huisje. Alle ingrediënten voor een heerlijke weekje uitrusten en genieten.

 

Hier en daar heb ik al wat foto's gedeeld van deze trip (Facebook en losplaats). Deze keer in de blog geen "superfoto's" maar meer een afscheid van deze week. Het geeft denk ik prachtig aan hoe gevarieerd het vogelrijk is en wat je allemaal tegen kunt komen op één plek binnen een uur tijdsbestek.. Wie weet worden mijn lezers ook nog enthousiast om de natuur in te trekken met als missie: vogels spotten!

 

Alleen al van het uitzicht valt er volop te genieten; laat staan als er dan nog de nodige vogels voorbij komen.

Het is een overzicht; dus start ik maar met de ganzen. Drie soorten heb ik veelvuldig voorbij zien vliegen/wandelen.

 

 

Brandganzen waren het meest aanwezig. Dicht opeen gepakt graasden zij de graslanden zorgvuldig of. Ik kan me echt voorstellen dat een hardwerkende boer niet blij is als zo'n massa op zijn jonge zaailingen neerdaalt!

Desondanks blijft het een pracht gezicht!

 

De tweede massa, vaak minder compact, waren de Kolganzen. Dat de scheiding van soorten in groepen niet absoluut is mag duidelijk zijn; tussen deze groep zie je een enkele Brandgans en hier onder vliegen de twee soorten zelfs met elkaar mee.

 

De Kolgans lijkt het meest op de grauwe gans. Belangrijkste verschillen; de witte streep boven de snavel en de strepen op de buik (zie bovenste vogel)

 

 

De derde veel aanwezige soort, hoewel aanzienlijk minder dan de eerste twee, waren de Canadese ganzen. Zij zijn vooral te herkennen aan hun karakteristieke "trompet"- roep. Daarnaast zijn ze ook een stuk groter dan de twee eerdergenoemde ganzen.

 

 

Naast ganzen zie je er  ook veel eenden. Ik merk dat ik de wilde eend en de Smient niet eens meer heb vastgelegd! Dit ondanks dat die in grote getale aanwezig waren! Ik heb me kennelijk teveel laten afleiden door de aantallen Bergeenden die ik niet gewend ben. Daardoor zijn de eerder genoemde soorten wat onderbelicht gebleven.

 

 

De Wintertaling zie ik zelf niet zo heel vaak, en daarom valt zo'n eend dan wel weer op!

 

 

Slob eenden waren ook in behoorlijke aantallen aanwezig. Meestal ver buiten het bereik van de camera.

 

En dan natuurlijk de waadvogels...

 

 

Ook hier weer de fout gemaakt de meest voorkomende niet vast te leggen; dat was hier de Kievit. Een goede tweede was de Wulp

 

 

Wulpen hebben een unieke roep en een karakteristiek naar beneden gebogen snavel. Bijna niet te verwarren met andere soorten.

 

 

Ook voor de Kluut zijn de snavel en de roep kenmerkend. In tegenstelling tot bij de Wulp, is de snavel van de Kluut omhoog gebogen.

 

 

De Grutto was ook al weer in het land. Voor mij niet zo bijzonder, want Waddinxveen en omstreken staan bekend om de grote aantallen Grutto's die er nestelen.

 

 

Het tegendeel geldt voor de Goudplevieren. Die had ik eerder nog nooit gezien

 

 

Ook hier geldt weer... de wat zeldzamere  Grote zilverreiger wèl vastgelegd en de veelvuldig aanwezige Blauwe reigers weer niet..

 

Als je bij zo'n plas aan het rondscharrelen bent is het zaak ook goed op het aanwezige struikgewas en bomen te letten. Ook daartussen en omheen is vaak genoeg te beleven.

 

 

Torenvalkjes zie je vaak, dus ook hier.

 

 

Roodborstjes zie je vaak tussen de takken

 

 

Dat geldt ook voor de winterkoning, maar die moet je meestal vinden op het gehoor. Camouflage optima forma!

 

Is dit overzicht compleet? Bij lange na niet! Noemde ik eerder al een paar overgeslagen soorten, er zijn ook soorten langs gekomen die ik niet (of niet tijdig) voor de camera kreeg. Scholeksters, Tureluur, Aalscholvers, verschillende soorten meeuwen, Buizerd, Slechtvalk, Fazant, Kraai, Merel, Koolmees en Meerkoet, ze zijn allemaal voorbij gekomen, net als nog wat kleine zangers en steltlopertjes die ik niet zo snel kon identificeren.

 

Het was puur genieten!

Een rondje langs de plassen

Het afgelopen weekend waaide het behoorlijk. Over het algemeen geen goed teken als het gaat om bijzondere vogel waarnemingen. Vooral vliegen bij dergelijke hoeveelheden wind kost de nodige energie, en daar zijn vogels over het algemeen zuinig op, zeker tijdens de winter periode. Velen houden zich ergens schuil in de luwte. Watervogels zoeken vooral de beschutting van rietkragen en dergelijke. Weinig te zien dus over het algemeen. Daarom besloot ik deze keer vooral te gaan wandelen. Maar dan wel rond de in Zuid Holland veelvuldig aanwezige plassen en plasjes. En hoewel de meeste vogels veraf zitten, levert het zo nu en dan toch een aardig plaatje op.

Bonte Pieten, zo luidt de bijnaam van de Scholeksters. Dat hebben ze vooral te danken aan hun zwart witte kleurenpatroon en hun baltsritueel. Luid roepend tepiet, tepiet proberen ze elkaar de loef af te steken in een soort van dans. Van links naar rechts en dan weer precies andersom. het is wel een indrukwekkend gebeuren. Van origine een kustvogel, maar je komt hem de laatste jaren steeds vaker in behoorlijke aantallen tegen in de Zuid Hollandse polders. Toch gaat het niet zo goed met deze vogel. Ondanks dat ze 30 jaar oud kunnen worden en de paartjes hun hele leven bij elkaar blijven, is hun aantal de afgelopen 15 jaar sterk afgenomen. Als je de groep op het schelpeneiland van de Starrevaart ziet, middelste foto, dan zou je het tegendeel verwachten!

 

 

Het eigen nest bevuilen... dat doe je niet! Echter hebben deze Aalscholvers daar totaal geen moeite mee. Ze kalken de boel driftig wit. Past mooi bij de witte tekening van hun broedkleed. Ook is in deze tijd goed te zien dat ze verenkam op hun kop hebben. Zo wordt een saai ogende vogel in de broedtijd ineens een `aantrekkelijke` verschijning.

 

 

En ze zijn er nog steeds! De zwarte Ibissen. Zo rond een uur of vier landen ze op het schelpen eiland in de Strarrevaart. Waren ze begin oktober 2013 nog met zes, nu worden er nog bijna dagelijks drie waargenomen. De vogel op de onderste foto was zelfs met `nestmateriaal` in de weer. Het moet niet gekker worden! Toch zal het niet zo heel lang meer duren voor ze naar gerieflijker oorden trekken om voor nakomelingen te zorgen. Ik en vele andere vogelliefhebbers hebben lang van ze kunnen genieten.

 

 

De Canadezen komen! Daar waar in de mensenwereld de Canadezen gewaardeerd worden om hun heldenmoed tijdens de bevrijding van Europa tijdens de tweede wereld oorlog, wordt de Canadese gans door velen als een indringer in de authentieke biotoop gezien. Met hun luidruchtige trompetroep en hun onverschrokken karakter lijken ze steeds meer `onze` polders te veroveren. In mijn ogen blijven het mooie vogels die een welkome aanvulling zijn in onze natuur! Zeker een vlucht als deze levert tijdens de landing een spectaculair schouwspel op.

Vogelen wordt Ooievaren

De afgelopen week heb ik zo nu en dan wat thuis gewerkt. Lekker vroeg beginnen en meters maken lukt dan prima. De eerste uurtjes van de dag (start tussen 04.30 en 06.00) zijn bij mij uitermate productief. Als ik dan in de loop van de dag van Waddinxveen naar Utrecht rijd, heb ik nog wel eens de neiging om binnendoor te rijden met de camera op de passagiersstoel. Zo ook van de week. De Ooievaars zijn er weer. En hoe! Heb er onderweg tijdens deze ene rit welgeteld elf waargenomen!

 

Dit nest bevindt zich aan het Spookverlaat. Verleden jaar heeft dit paar (ik denk tenminste dat het dit paar was, in ieder geval dit nest) hier in ieder geval 1 jong groot gebracht. Dat speelde zich vooral in het verborgene af. De bomen uit het bosperceel waar dit nest staat benamen het zicht op het nest. Dit jaar is er behoorlijk gesnoeid. Mogelijk dat er nu iets meer te volgen vals van de voortgang van de broed.

 

 

Langs het zelfde bosperceel waar het nest zich bevindt was de kraamvisite wat voorbarig! Vier soortgenoten paradeerden (of stonden gebroederlijk naast elkaar) door het aangrenzende grasland op zoek naar allerlei eetbaars.

 

 

Dit exemplaar trof ik samen met zijn/haar partner op een dubbel armatuur lantaarnpaal onder de rook van Alphen aan den Rijn.

 

Invasie in Zeeland

Afgelopen zondag was het prachtig weer. Tenminste, als je het vergelijkt met de meeste dagen van deze winter. Er was in ieder geval een beetje zon. Prima omstandigheden om "even" naar de Brouwersdam te rijden. Aan de zeekant waren veel Zaagbekken en Brilduikers aanwezig. Allemaal buiten het bereik van de camera helaas.

 

 

Omdat er op de keien altijd iets te "pikken" valt, zie je hier ook veel atypische zeevogels als Eksters en Kraaien naar een hapje scharrelen

  

 

En deze vriendjes zijn er ook bijna altijd wel te vinden bij de water uitlaat.. Deze keer heb ik er slechts twee waargenomen. Ze hebben een heel duidelijk eigen kleuren/vlekken ven zelfs bouw van de kop, waardoor ze vrij eenvoudig te herkennen en te onderscheiden zijn.

  

 

Grote aantallen kokmeeuwen en

 

 

Zilvermeeuwen zijn er altijd wel. Soms is het voor ons een raadsel waarom dergelijke vogelsoorten beschermd zijn. Er zijn er in onze ogen zo veel dat je er over struikelt en ze zelf je patatje uit je bakje komen eten als je niet op let. Toch zijn er wereldwijd relatief gezien weinig meeuwen. Dat zelfde gelde overigens voor vele soorten ganzen.

 

 

Brandganzen zitten er momenteel vele duizenden in de polderlandschappen van Zuid Holland en Zeeland. Deze groepen trof ik in en om de Schouw (kilometertje of 3 voor de Brouwersdam). Onvoorstelbaar indrukwekkend dat af en aan vliegen van kleine en grote aantallen ganzen. Als ze ergens van schrikken, gaat de hele groep op de wieken. Dat is gewoon overweldigend, zowel qua schouwspel als qua geluid!

 

 

En dan kom je ook nog af en toe een grauwe gans tegen tussen al dat zwart witte geweld! 

 

 

Ook bij eenden zie je dat veelvuldig; grote groepen van het zelfde ras, met daartussen een verdwaalde soortgenoot van een ander ras. Tussen deze vlucht kuifeenden

 

 

vloog ook een verdwaalde slobeen mee

 
 

Nauwelijks winter en slecht licht

Het is me niet vaak overkomen dat er drie weken tussen twee blogs heeft gezeten! Het heeft twee oorzaken. Enerzijds hebben de donkere dagen voor kerst ook januari veroverd en anderzijds, als er wel mooie heldere momenten waren, ontbraken de wintervogels. Het is een beetje saai op het moment in de natuur. Hoewel.. er zijn natuurlijk altijd nog de "standvogels", die zijn vaak in grote aantallen het hele jaar door in ons land en onze tuinen. Ik ben vandaag maar weer eens de grenzen van mijn 300mm lens gaan opzoeken. En jawel, dat levert dan toch wel weer plaatjes op.

 

 

De grauwe gans is een zeer algemeen voorkomende verschijning in ons land. In de vorige eeuw nog een zeldzaamheid, ondertussen heeft hij zijn positie in de ecologie behoorlijk opgeëist. Vooral in de Oostvaarder plassen hebben ze zich goed kunnen voortplanten en hebben ze een basis kunnen leggen voor hun permanente aanwezigheid

 

 

Als je Canadese ganzen ziet, zijn het vaak de grote exemplaren. Vanochtend kwam ik in de polders tussen Zevenhuizen en Waddinxveen (vierde tochtweg) een kleine tegen.

 

 

Fazenten zijn in in het poldergebied behoorlijk frequent aanwezig. Ik blijf het mooie verschijningen vinden. En dan bedoel ik uiteraard de mannen, want de vrouwen zijn wat eentonig..

 

Op een weiland trof ik een buizerd die op de grond zat. Verschillende foto's van gemaakt voordat het wegvloog. De vlucht foto bleek toch de mooiste te zijn. 

 

 

In de Oostverlaat trof ik een sprintende haas. Het was zo drassig in de polder dat je het water achter zijn poten ziet opspatten!

 

 

Knobbelzwanen zijn al weer volop aan het imponeren. Vooral als je ze met net iets minder licht vastlegt, komt het mooie witte verenpak vaak prima tot zijn recht.